Autonomie voor Anton
Anton is een man met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) voor wie autonomie erg belangrijk is. Vanwege zijn beperkingen, teleurstellingen daarover en een onvermogen zijn impulsen te controleren, is vaak sprake van ernstige agressie en destructief gedrag. In veel gevallen voelt de begeleiding zich genoodzaakt om Anton te separeren om gevaar voor hemzelf en de omgeving te voorkomen. In deze casus staat de begeleidingsstijl centraal.
De voor medewerkers nieuwe begeleidingsstijl wordt gekenmerkt door lage verwachtingen bij begeleiders, verleiden in plaats van de strijd aangaan en het aangaan van een strijd met als doel die te verliezen. Op deze wijze krijgt het team langzaam grip op de probleemsituatie.
Gerelateerd
-
NAH en daginvulling
Voor mensen die probleemgedrag vertonen na een beroerte loont het vaak om de wijze van dagbesteding onder de loep te nemen.
-
Balans tussen begrenzing en zelfstandigheid
Wanneer begrenzing nodig is en zelfstandigheid in het geding is, rijst de vraag naar de kwaliteit van bestaan.
-
Een passende plek in de ouderenzorg
‘Mijn vader is altijd “anders” geweest’, vertelt Halina, een van Berts dochters. ‘Hij is een echte kunstenaar: hij schildert en beeldhouwt.
