Communicatie, tempo en overvraging

Mevrouw Glas, samen komen we verder

De 72-jarige mevrouw Glas heeft in haar leven veel meegemaakt. Ze verliest haar zoon als gevolg van een ongeval, ze moet een scheiding doorstaan en krijgt daarna een aantal relaties waarin ze seksueel wordt misbruikt. Vanwege suïcidepogingen wordt ze meerdere malen opgenomen binnen de GGZ. In 2003 belandt ze daar weer naar aanleiding van een psychotische depressie met angsten, paniek en impulsief gedrag.

Mevrouw Glas wordt uiteindelijk niet meer behandeld en ze komt te wonen op de afdeling langdurige zorg voor ouderen. Ze bietst graag een sigaretje, maar dat brengt overlast met zich mee. Ze zoekt in zo’n situatie vaak ruzie en reageert zelfs agressief naar medebewoners en begeleiders. Sociale situaties worden steeds moeilijker voor haar.

Begeleiders hebben hun handen vol aan het voorkomen van probleemsituaties met haar op de afdeling. En zo lukt het maar niet om een doodgewone activiteit met haar te ondernemen. De ADL wordt zelfs een dagelijks terugkerend probleem. Het team raakt volledig uitgeput. Ze weten niet meer hoe ze met mevrouw Glas om moeten gaan.

Gerrie van Laar, coördinator bij het CCE, komt in contact met de instelling waar mevrouw Glas woont. Niet alleen de psychische toestand wordt duidelijk, maar ook de vele fysieke problemen waar mevrouw mee kampt. Samen met de instelling kijkt ze, aan de hand van videobeelden, naar alle factoren die de problematiek in stand zouden kunnen houden. Al snel wordt duidelijk welke hoofdfactor ten grondslag ligt aan het probleemgedrag.

Bijlage