Teamdynamiek en probleemgedrag Een hecht team voor John

John (44) is al op jonge leeftijd in een zorginstelling terecht gekomen. Zijn biologische ouders waren niet in staat om sensitief op zijn behoeften af te stemmen. Een korte periode verblijft hij in een pleeggezin, maar ook daar gaat het niet goed met John. Hij verhuist weer naar een instelling, maar zijn pleegouders blijven gelukkig een stabiele factor in zijn leven.

John is zeer ernstig verstandelijk beperkt. Hij kan alleen primitief lichamelijk contact aan. Er zijn ook hechtingsproblemen. Hij wil wel graag aandacht, maar als hij dit krijgt is het al snel teveel. Hij weet dan niet hoe om te gaan met zijn emoties en schopt dan naar de begeleiding of verwondt zichzelf, tot bloedens toe.

De begeleiding doet zijn uiterste best om dit tegen te gaan, maar John lijkt niet meer te kunnen ontspannen, wat ze ook proberen. Daarnaast zijn de begeleiders het onderling vaak niet met elkaar eens over hoe ze John het beste kunnen helpen. Sommigen spreken John aan op zijn gedrag, anderen bewegen juist met hem mee. Deze verschillende omgangsvormen leiden alleen maar tot meer onbegrip en stress bij John.

Orthopedagoog Anja Faber ondervindt aan den lijve wanneer John genoeg heeft van contact met haar: hij duwt haar dan weg. Ondanks de wanhoop van de begeleiders blijft ze erin geloven dat het zelfverwondend gedrag terug te dringen moet zijn en dat er veel meer ontspanning voor John mogelijk is. Maar waar moet je beginnen als alles al met John is geprobeerd?

Update: John is in 2022 overleden op vijftigjarige leeftijd.

*Dit project is mogelijk gemaakt door het Fonds NutsOhra (tegenwoordig FNO).