Gidion: een huis zonder fundament Als de basis wankelt

Wat als het huis waarin je zou moeten opgroeien geen stevige fundering heeft? Als de muren wankel zijn en het dak je nauwelijks beschermt tegen storm en regen? 

In deze aflevering van ’t Kantelmoment horen we het verhaal van Gidion, een jongen die al op jonge leeftijd te maken kreeg met trauma, verwaarlozing en onveiligheid. Al vanaf zijn vierde levensjaar ging het mis. Toen hij elf was, woonde hij noodgedwongen bij zijn oma Sylvia, de enige constante. De enige dragende muur.

CCE-consulenten Carmen van Bussel en Anneke Jelsma brengen in deze podcast in kaart hoe jeugdzorg in de loop der jaren telkens tekortschiet in het bieden van zo’n thuis. Gidion kreeg al jong het stempel ‘lastig’ of ‘autistisch’. Maar in gesprekken met hem voelden betrokkenen juist wederkerigheid, focus, en bovenal een grote behoefte aan verbinding. De diagnose leek niet te rijmen met wat ze met hun eigen ogen zagen.

In de podcast hoor je coach Richard. Geen officieel geregistreerde hulpverlener, maar iemand met ervaring in vechtsport. Richard bereikt Gidion door samen te bewegen, letterlijk en figuurlijk. Door mét hem te praten in plaats van óver hem. In het bos, met bokshandschoenen. Zijn gedrag tijdens die ontmoeting juist laat zien dat hij niet agressief is, maar zich inhoudt en rekening houdt met de ander. Een signaal van controle, van zorg, van de wens om te veranderen.

Toch dreigt de hulp telkens weg te vallen. Door bureaucratie, financiering of formele hokjes. Terwijl het precies de vaste mensen zijn (oma, Richard, een klein betrokken team) die het verschil maken. De aflevering laat zien hoe dé oplossing voor Gidion op losse schroeven komt te staan, omdat het nou eenmaal niet past binnen het systeem. 

Het verhaal van Gidion is dat van een jongen met een hoop beschadigingen, maar met minstens zoveel potentie. Een jongen die op eigen benen wil staan. Die vooruit wil. Maar daarvoor moet er wél een huis zijn dat blijft staan. Met een stevig dak en dragende muren.