Anita Dortmans, coördinator CCE en projectleider 'Samenwerken'
In de afgelopen jaren is CCE regelmatig de samenwerking aangegaan met partners in het veld, rondom het thema ‘complexe zorg en probleemgedrag’. Ook in de VVT zoekt CCE de verbinding met zorgaanbieders, onderzoeksinstellingen en andere organisaties binnen de sector. De netwerken die daardoor ontstaan zijn omvangrijk, net als de gedeelde kennis. Voor de programmalijn ‘Samenwerken’ is Anita Dortmans de projectleider, die samen met het projectteam, stakeholders van CCE in de VVT in kaart bracht. Inmiddels worden de praktische voordelen van een dergelijke stakeholdersanalyse zichtbaar.
Inventariseren van contacten
Terugkijkend op 2019, waar hebben jullie als projectteam de focus op gelegd? “We richtten ons in eerste instantie op het inventariseren van bestaande contacten. We hebben als CCE zo veel relaties, op zo veel verschillende niveaus, het is goed om daar een overzicht van te hebben. Vanuit dat perspectief was het vervolgens mogelijk om enerzijds te bepalen met welke clubs onze relatie best wat intensiever zou mogen zijn, en anderzijds met welke organisaties we in ieder geval wilden gaan kennismaken. Bijvoorbeeld op grond van gedeelde of aanvullende kennis over probleemgedrag. Maar dat is niet de enige reden om meer en beter aansluiting te zoeken bij het veld. De zorg verandert voortdurend. We moeten verbinding maken om aan te blijven sluiten bij de vraag vanuit de sector. Samenwerking is daarvoor een goed middel”.
Expertisecentra met satelliet-instellingen
Hoe reageerden de organisaties waarmee de relatie van CCE nog niet zo intensief was op het initiatief van de projectgroepleden om ze te benaderen? “We kregen in het algemeen positieve reacties en zaten al snel na het eerste contact om tafel met ze. Ik noem als voorbeeld de Vereniging Korsakov Kenniscentrum. Minister Hugo de Jonge wil dat er voor alle ‘kleine doelgroepen’ landelijke expertisecentra worden opgericht, met daaromheen zogenoemde ‘satelliet-instellingen’. De Vereniging Korsakov Kenniscentrum is al behoorlijk op weg daarmee. Tijdens onze kennismaking zijn we uitgenodigd voor het Wetenschapsforum en hebben we ook al gesproken over de mogelijkheid van kennisuitwisseling op een symposium. We blijven hierover in contact.”
Contact houden gaat soms al snel een stapje verder, zo vertelt Anita. “Vanuit het projectteam zijn we ook het gesprek aangegaan met het Kenniscentrum Dementie op Jonge Leeftijd. Als CCE zien we cliënten met dementie vaak pas wanneer ze in het verpleeghuis wonen. We weten dat, met name jonge mensen met dementie, vaak lang thuis blijven wonen. In die woonsituatie is veel leed. Dat idee werd bevestigd tijdens het gesprek met het Kenniscentrum. Als CCE kunnen we ook voor deze cliënten en hun omgeving wat betekenen. Onze betrokkenheid begon met een vraag naar input voor de module probleemgedrag die het Kenniscentrum produceert, maar uiteindelijk kwam het verzoek om deel te nemen aan de adviesraad van het Kenniscentrum. Op zo’n verzoek gaan we natuurlijk graag in. Collega-coördinator Tjerk van der Pol neemt er voor twee jaar zitting in”.
“Soms heeft een kennismaking ook een ander doel dan kennisuitwisseling.”
Meer resultaten van nieuwe samenwerking
Het aantal organisaties waar het VVT-programma van CCE inmiddels samenwerkingsinitiatieven mee heeft, is dus groeiende. Zo maakt Henriëtte Ettema bijvoorbeeld deel uit van de klankbordgroep van het Netwerk Dementie en Zeer Ernstig Probleemgedrag (D-Zep), een netwerk van gespecialiseerde VVT- en GGZ-afdelingen voor cliënten met dementie en probleemgedrag. Een andere manier van kennisdelen ontstond in het gesprek met woonzorgcentrum de Gelderhorst, een zorginstelling voor oudere, dove mensen. Anita: “Twee medewerkers van hen zitten in onze consulentenpool. Het idee ontstond om gezamenlijk, in het kader van ‘Leren van Casussen’ een casus te beschrijven, om zo kennis te delen”. Soms heeft een kennismaking ook een ander doel dan kennisuitwisseling. Zo stond tijdens het gesprek met het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP) vooral de versterking van de positie van de beroepsgroep ouderenpsychologen centraal. Anita: “Bij de zoektocht naar oorzaken en aanpak van probleemgedrag wordt er nog vaak te weinig multidisciplinair gewerkt. Daar willen we, samen met het NIP, meer aandacht voor gaan vragen”.
Kansen en uitdagingen voor de toekomst
Wat zijn de uitdagingen voor de middellange termijn, kijkend vanuit het perspectief van de VVT programmalijn ‘Samenwerken’? “Ik denk dat er twee grote uitdagingen zijn: de bekendheid van CCE in de VVT vergroten en het structureel vasthouden en verder uitbreiden van de bestaande contacten”, antwoordt Anita. “Hoewel we goed bezig zijn met het vergroten van onze bekendheid binnen de sector, merk ik dat die echt geen vanzelfsprekendheid is. Daar moeten we mee aan de slag. En als het gaat om intensiveren van de contacten met al onze stakeholders, ook wanneer het project binnen het programma VVT is afgelopen, denk ik dat het goed is om daar nu al over na te gaan denken. We leggen een stevige basis waarop verder gebouwd kan worden”.