Vrijheid en veiligheid bij frontotemporale dementie

Hoe de situatie was

Vastgebonden in een rolstoel en de rolstoel verankerd op een plaat. Dat is de enige manier waarop verzorgenden met Wilkim, een jonge man met frontotemporale dementie, om kunnen gaan. Want als Wilkim niet vastzit, dan rent hij ongecontroleerd over de gangen, dan slaat hij zichzelf en vormt hij een gevaar voor medebewoners. Medewerkers voelen zich machteloos en weten niet wat ze moeten doen. De familie en het team van begeleiders vinden het vreselijk: dit wil je voor niemand en het moet toch anders kunnen!

Hoe de situatie is verbeterd

Door multidisciplinair samen te werken vonden de medewerkers van het verpleeghuis een manier om de onvrijwillige zorg af te bouwen en te zorgen dat Wilkim nog zoveel mogelijk een menswaardig leven kon hebben. Wilkim zat niet langer vast in zijn rolstoel. Helaas is hij inmiddels overleden aan een longontsteking, een veel voorkomende complicatie bij mensen met frontotemporale dementie. Tot aan zijn overlijden wandelde hij met vrijwilligers. Hij sloeg zichzelf niet meer en trok zijn kleding niet langer stuk. En bovendien speelde hij wonderbaarlijk mooi op zijn gitaar.