Kevin mag weer knoeien
Kevin heeft een ernstige verstandelijke beperking. Als hij 17 is, escaleert de thuissituatie en belandt hij in de crisisopvang. Omdat hij veel energie heeft en springt en schreeuwt, wordt hij grote delen van de dag vastgebonden. Ook op zijn uiteindelijke woonplek in een instelling, kan zijn ontspanning snel omslaan in onrust en frustratie. Hij is onvoorspelbaar voor zijn begeleiders. Op zijn heftige bewegingen reageert de begeleiding met fixatie en gedragsregulerende medicatie.
Het gaat bergafwaarts met Kevin. Hij slaapt slecht, dwaalt in de nacht, op zoek naar prikkels en activiteit. Tijdens de maaltijd gooit Kevin met eten en de begeleiders gaat ervan uit dat hij dit expres doet. Hij moet dan naar zijn kamer en mag niet verder eten. Dit gebeurt zo vaak dat Kevin ondervoed raakt en zelfs in het ziekenhuis belandt.
Kevin is diep ongelukkig.
Gedragsdeskundige Louise Warning en het team blijven echter zoeken naar de oorzaken van zijn gedrag. Uiteindelijke doen zij daarin een (medische) ontdekking die helpt bij het vinden van een oplossing. Iedereen is blij dat een van de oorzaken is vastgesteld. Want dit is het begin van het beter begrijpen van Kevin’s gedrag en het doorbreken van de negatieve cyclus.