Drie CCE casussen
Dominic
Bij CCE worden mensen aangemeld vanuit allerlei delen van de samenleving. Meestal vanuit de langdurige zorg, maar niet altijd. Dominic, een zevenjarig jongetje, wordt aangemeld door zijn ouders. Zij maken zich zorgen. Dominic was altijd al wat traag. De arts had al geconstateerd dat hij vergeleken met leeftijdgenoten achterliep. Hij begon ook laat met praten en doet dat nog steeds niet veel. Sinds een jaar bijt hij zacht in zijn hand. Niet heel erg; je ziet er eigenlijk niets van. Hij doet het bovendien niet altijd, maar voornamelijk ’s ochtends als hij naar school gaat. Dat is een spannend moment voor hem. Inmiddels – een jaar later – zien we dit gedrag ook op andere momenten als het spannend voor Dominic is.
Thijs en Benjamin
Toen Thijs vijf jaar was, liet hij vergelijkbaar gedrag zien. Eerst wreef hij met zijn vlakke hand over zijn hoofd. Dat deed hij steeds harder. Zijn vlakke hand werd een vuist. Daarmee sloeg hij hard op zijn hoofd. Het geluid ervan was duidelijk hoorbaar en had een grote impact op de mensen in zijn omgeving. Nadat Thijs in een instelling ging wonen, probeerden de zorgprofessionals grip te krijgen op zijn steeds erger wordende zelfverwonding. Aanvankelijk dacht men dat hij te weinig prikkels kreeg (Thijs had het CHARGE syndroom waardoor hij niet kon horen, niet kon ruiken en slecht kon zien) en dat hij daarom overging tot zelfstimulering om
zo toch maar prikkels te ervaren. Maar wat er ook geprobeerd werd, het lukte niet om zijn zelfverwonding te verminderen. Ook andere hypothesen – te weinig structuur en voorspelbaarheid, pijn, angst voor het onverwachte – hebben niet tot verbetering geleid. Thijs is op 32-jarige leeftijd overleden.
Ook Benjamin liet al op jonge leeftijd zelfstimulerend en later zelfverwondend gedrag zien. Bij hem kwamen zijn zorgverleners er achter dat de wereld te snel ging voor hem. Hij kreeg er geen grip op en uit frustratie of angst liet hij ernstige en levensbedreigende zelfverwonding zien. Het lukte dit patroon te doorbreken.
Met kleine stapjes van intensieve begeleiding en training kon hij de wereld steeds beter aan. Met Benjamin gaat het nu goed. Hij zwemt zelfs iedere week; een langgekoesterde droom.
Dominic is een gefingeerde casus, maar wel gebaseerd op echte CCE-casuïstiek.
Thijs en Benjamin zijn geen gefingeerde casussen. Over hen heeft CCE twee videoportretten gemaakt, waarin de professionals reflecteren op de situatie rond de zelfverwonding en de wijze waarop zijn daar mee omgingen. Beide portretten zijn te leen voor educatieve doeleinden in de zorg.