Dit artikel is onderdeel van een reeks artikelen over handelen bij zelfverwondend gedrag. Lees alle artikelen om een volledig beeld te krijgen van het methodisch proces voor de aanpak van zelfverwondend gedrag.
De integratiefase, van het methodisch proces voor de aanpak bij zelfverwondend gedrag, bestaat uit twee stappen: het integreren van de onderzoeksresultaten rond zelfverwondend gedrag en het formuleren van aanbevelingen voor vervolgacties. In beide stappen is de betrokkenheid van en de interdisciplinaire samenwerking tussen de leden van het Diagnostisch Kernteam – eventueel aangevuld met andere betrokkenen – cruciaal. Dit team bestaat minimaal uit een gedragsdeskundige, een arts voor mensen met een verstandelijke beperking en een psychiater.
Integratie van onderzoeksresultaten
De uitkomsten van de diagnostische deelonderzoeken bieden op zichzelf onvoldoende houvast voor interventies. Daarom is het nodig om de resultaten van de verschillende disciplines te integreren. Deze integratie geeft een beeld van wat er gebeurt wanneer de persoon zelfverwondend gedrag vertoont. Met andere woorden: welke oorzakelijke, in stand houdende en mogelijk beschermende factoren leiden uiteindelijk tot de zelfverwonding?
Integratie is het doel van deze fase. Het is niet de bedoeling dat de resultaten en deelhypothesen van de deelonderzoeken naast elkaar blijven bestaan; ze moeten één samenhangend beeld vormen. Bij verschillende of zelfs tegenstrijdige inzichten wordt voorlopig één alternatief gekozen. In de evaluatiefase wordt beoordeeld of een andere keuze nodig was. Het resultaat van deze integratie is de idiografische theorie.
Formuleren van vervolgacties
Op basis van de idiografische theorie kunnen vervolgacties en/of interventies worden geformuleerd. Dit zijn de acties die het Diagnostisch Kernteam en andere betrokkenen als minimaal noodzakelijk beschouwen voor het vervolg.
Meer weten over de integratie van onderzoeksresultaten en het formuleren van aanbevelingen? Lees hoofdstuk 3 van het boek ‘Zelfverwonding’.
Handelen bij zelfverwonding
Dé aanpak van zelfverwondend gedrag bestaat niet, want het gedrag is afhankelijk van veel factoren. Handelen bij zelfverwonding vraagt om een methodische aanpak en samenwerking in elke stap van het proces. In een reeks van zes artikelen beschrijven we de stappen van het methodische proces en bieden we handvatten voor toepassing in de praktijk.